Miód naturalny pszczeli jest produktem przerobu nektaru kwia­towego w organizmie pszczoły. Miód jest bardzo cennym środkiem odżywczym ze względu na wysoką zawartość łatwo przez organizm przyswajalnych cukrów oraz dzięki zawartości witamin, kwasów organicznych i substancji mineralnych. Od rodzaju roślin, z któ­rych pszczoły zbierały nektar, zależy jego gatunek jak i ilość poszczególnych części składowych pod względem chemicznym. Miód zawiera najwięcej cukrów, bo od 65 do 79%, w tym gronowy (glukoza) i owocowy (fruktoza). Cukru buraczanego jest bardzo mało, bo tylko około 2%. Dekstryn czyli produktu rozkładu skrobi miód zawiera od 2—13%, substancji białkowych około 0,4% i wody od 15—22%. Miód znany jest od najdawniejszych czasów jako środek lecz-* niczy i odżywczy. Miód przez swe własności wchłaniania wody (higroskopijność) jest zabójczy dla wielu bakterii. Dzieje się to na skutek odciągania wody z komórek drobnoustrojów. Doświad­czenia wykazały, że bakterie tyfusu ginęły w miodzie po 48 godzi­nach, a paratyfusu — po 24 godz., dezynterii po 10 godzinach. Nektar różnych roślin daje miód o różnych barwach. Szczególnie cenny jest miód lipcowy. Ten miód jest prawie bezbarwny, prawie przezroczysty, ma przyjemny smak i silny właściwy dla miodu aromat. Zależnie od sposobu otrzymywania z plastrów można miody podzielić na: przaśny czyli patokę, miód wirówkowy i wytłaczany czyli prasowany. Patoka jest to miód, który sam wypływa z plastrów, a następnie jest odcedzany. Jest to baifdzo ceniony gatunek miodu. Miód pra­sowany bierze nazwę stąd, że jest za pomocą prasy wytłaczany na zimno z plastrów. Lepsze gatunki miodu są uzyskiwane przez odwi­rowywanie plastrów w wirówce , jest to miód tzw. wirów­kowy. Miód najlepszej jakości powinien być gęsty, przezroczysty, o sil­nym, przyjemnym zapachu i dojrzały. Miód dojrzewa w plastrach w ulu. Miód dojrzały charakteryzuje się tym, że wylewany z jed­nego naczynia do drugiego tworzy na powierzchni wyraźne, powoli znikające kręgi. Wadami miodu są: kwasota i zanieczyszczenie. Miód należy przechowywać w miejscu chłodnym, suchym i wol­nym od obcych zapachów. Najlepiej przechowywać go w naczy­niach kamiennych lub szklanych, szczelnie zamkniętych, gdyż wtedy wolniej się krystalizuje. Do opakowania miodu naturalnego służą: 1) naczynia szklane zamykane kapslami, krążkami tekturowymi lub z mas plastycz­nych, które nie wydzielają: w zetknięciu z miodem żadnych sub­stancji szkodliwych dla zdrowia. Ogólnie u nas przyjętym typem opakowania w hurcie są beczki 25, 50 i 100 kg, w półhurcie puszki blaszane 5—10 kg i skrzynki 10, 20 i 30 kg. W detalu spotykamy słoiki szklane z metalowymi nakrętkami 0,5—1 kg, szklanki do 0,35 kg, papierowe kubeczki 0,5 kg. Miód sprzedawany w ilościach do 1 kg nie ma dotychczas znormalizowanego opakowania.