Namiastki są to produkty, które posiadają tylko niektóre właści­wości (np. barwę) produktów zastępowanych. Używa się ich albo ze względów zdrowotnych (chorzy na serce powinni unikać picia naturalnej kawy i herbaty) albo dlatego, że są tańsze. Namiastki herbaty produkuje się w Polsce wyłącznie z pierw­szego powodu. Wyrabia się je z owoców i warzyw. Napój owo­cowy składa się np. z 35% cykorii, 35% dzikiej ąruszki, 10% kwaśnych jabłek, około 20% jarzębiny i 0,1 esencji owocowej. Całą tę masę rozdrabnia się, miesza, lekko prasuje i pakuje w to­rebki papierowe z wewnętrzną wkładką. Zawartość wilgoci w ma­sie nie powinna przekraczać 6%. Namiastki kawy używane są w Polsce przede wszystkim ze względu na ich taniość. Wyrabia się je z produktów zawierających, podobnie jak kawa prawdziwa, spore ilości białka, tłuszczu i cu­kru, a więc z nasion zbóż, z niektórych owoców i warzyw oraz z orzechów i żołędzi. Znane są u nas dwa zasadnicze rodzaje na­miastek kawy: zbożowa i słodowa. Kawę zbożową wyrabia się z żyta, jęczmienia, suszonych buraków i cykorii. Liczne gatunki tej kawy różnią się między sobą doborem oraz proporcją dodat­ków, np. grochu, soi, żołędzi, suszonych owoców itd. Do lepszych gatunków używa się także dodatku kawy naturalnej, albo też kawę zbożową pali się w naczyniach używanych uprzednio w tym samym celu dla kawy ziarnistej, przez co namiastka uzyskuje jej zapach. Kawę słodową otrzymuje się przez uprażenie jęcz­mienia słodowego z glazurą z syropu ziemniaczanego i szelaku (rodzaj żywicy z drzew podzwrotnikowych). Kawa zbożowa posiada ponad 50% substancji rozpuszczalnych (a mieszanka z cukrem 75%), podczas gdy kawa w gorszym ga­tunku tylko ponad 42%. Zawartość wody w kawie zbożowej wy­nosi najwyżej 12%, w słodowej 8%, zaś w zbożowej z cukrem 6%. Namiastki kawy pakuje się do sprzedaży detalicznej w torebki po 250 lub 500 g albo w kartoniki o zawartości 100, 200 i 500 g. Przechowywać je należy w pomieszczeniach suchych i przewiew­nych o stałej temperaturze około 20°C. Przechowywać je można około 1 roku.